Bir Çarşamba sabahıydı, dört duvar içinde oturmuş, tüylerin arasında uzanırken Jason Molina’nın enfes sesinden yeniden “The Black Crow”un deneyimi akla düşüverdi. Songs Ohia’nın The Lioness albümünün kapısı çalındı, işaret parmağı “play” tuşunu gösterdiğinde zaman durdu.
Bir arkadaşa bakıp çıkacakmış gibiydi akıl, “The Black Crow” dinlerken… Tehlikeli aklın itirafları gibi kendi zihninin boş koridorlarında dolanır mı insan ya da kırmızı ev boyacısı gibi tavana bakıp asılı kalır mı baş aşağı… Şarkı, belleğin koridorlarında dolaşırken küçük bir parazit gibi ellerinde ve yüzünde etkisini hissettiriyordu Tekrar dinlendiğinde bambaşka bir akıl odasındaydı varlığın. Perdeleri kadife zihin odasında, tüm geçmiş anıların doldurulduğu kasetler, tavana kadar uzanan raflar içindeydi. Seçmek için parmaklar gezindi üzerinde, bir diğerinden ötekine… Dünyanın bütün kaset bantları tam silah gibi dayanan parmağın ucundaki akıldaydı ve bu zihin, evet bu zihin, kendisi bir kasetti. Bantları odalarının duvarlarına sarmalanan, bantları odalarına perde ve duvar kağıdı olan…
Fonda mı çalıyordu The Black Crow yoksa zihnin içinde mi… Bütün anıların olay yeri bantlarını çekip kaldırdın ve bir anı odasına girdi aklın içine uçan siyah bir karga… Bütün odalarda süzüldü ve birinin içine yanlışlıkla giriverdi. Jason Molina yeminin dördüncü dakikasında kayboluşa dair haykırmaya başladığında karga, o duvardan diğer duvara çarptı. Duvarların üzerine kaplanmış bantlar sıyrılmaya, anılar yüzeye çıkmaya hazırdı. Dört duvarı siyah anı bantlarıyla kaplanan duvarlar her kanat vuruşunda aşındıkça üzeri sargılı bütün duygular ordaydı.; kaybolmamıştı, uçarak yükseldi, yükseldi ve kaybolacak sanıldı ama öyle olmadı, olamadı. Bir baktın ki duvarlar bantlar yerine siyah kuş tüyleriyle kaplanmaya başladı, iç acıdı bir ses duyuldu; “it’s fading…”
Hiçbir şey kaybolmadı o akıl odasında, sanki “hiçbir şey görmedin Hiroşima” repliği gibi yankılandı aklında… Üzerini boyadın kırmızıya, siyaha hatta kaset bantlarını sara sara o odayı unuttuğunu sandın. Ancak bir gün gökten The Black Crow düştü; bir kanadı sana, bir kanadı bana anıları da tüm hafızaya dağıldı. Dönüp de şarkıyı bir daha dinlememek mümkün müydü; hatırlamaya çalışıyorum, hatırlayamıyorum…
http://biletsiz.com/bir-sabah-black-crowla-uyandin-mi-hic/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder